Ontdekkingsreis door Nicaragua met een bizar einde

Hola mi guapo amigos y amigas! Esta tiempo por un nueva narracion, woehoe!
Na de tranen en tuiten waardoor het waterpeil in de Laguna met 1 meter steeg, ging ontdekkingsreiziger Indiana R.B.G. Lauwerijssen 2,5 week rondtrekken door Nica. Dit had meneer wel verdient na het harde werken de afgelopen 4 maanden en 3 weken, ik ging bijna aan de spanning onderdoor!

Vanzelfsprekend had ik een mooi lijstje samengesteld met de pittige plaatsen die nog bezocht moesten worden. Van Somoto naar Isla de Ometepe naar Leon, kris kras door Nica heen, ik houd ervan! Ondanks mij ontzettend drukke schema de laatste dagen, heb ik toch nog tijd gemaakt om de laatste ‘Wisten jullie dat (toen niet, nu wel)’ nieuwsflits te presenteren. Vers uit Nicaragua presenteer ik u:
- Dat slakken DE inspiratiebron zijn van nu (move over Lady Gaga)!
- Dat ik gewoon vet opgelicht in de bus.. Nica’s betalen 7 cordobas en ik 10 cordoba wat een verschil geeft van 9 eurocent!
- Dat ‘off-road hiking’ je een maakt met de natuur met takken, bladeren in je haar en wespensteken?
- Dat je omeletten kan bakken op de bips als je ‘met de bips naar achter’ springt van een klif van 15 meter springt?
- Dat lekker contacten in de top 10 van ‘best verborgen geheimen aller tijden uit het leven van Indiana’?
- Dat ik spontaan bevroor toen ik in het hoge noorden aankwam?!
- Dat ik spontaan smolt toen ik in het noordwesten aankwam?
- Dat bier en rum samen in een glas een pitness combi is?
- Dat Granada een honkbalwedstrijd heeft gewonnen!!?!!
- ………….

Ja, zendtijd is over.. Helaas, nu zult u allen moeten wachten tot de volgende reis! Maar eerst nog mijn vakantiebespreking verdorie, he.. :D!!
Nadat de pitness plannen waren gesmeden met Jane, gingen we met zijn 2en naar bestemming 1: Isla de Ometepe part 2. Voor part 2 werd volcano Concepcion beklommen. Maar eerst was er nog Nieuwjaar, oh ja.. wij klimmen de vulkaan op 1 januari 2012, dat voelt als een aanstaand beklommen jaar, love it! Na een flesje Flor de Cana was het om 10 uur tijd om in bed te duiken want ondergetekende moest eruit om 5 uur ’s ochtends, welke gek doet nauw zo iets :P. Helaas was er (weer) een vorm van ruis want de gids was te dronken en de andere wilde niet naar de top! Lekker is dat, maar we mochten tot de mirador lopen wat op 1000 meter ligt. Een eitje voor Indiana en Jane (dachten we…) maar ik ben niet voor een eitje te kraken en dus na 4 uur tippelen waren we ineens bijna bij de top! Geen mirador gezien op de weg omhoog en na een tijdje dachten we van.. die mirador duurt wel heel lang, blijft dus dat als we nog 20 minuten hadden doorgetippeld we bij de top waren… bummer.. maar het was toch mistig (uiteraard) dus je kon door mist de krater niet zien (als ik kraters wil zien kijk ik wel naar de billen van de Nicadames (A)). Na de wilde hike en helemaal doorweekt te zijn van zweet (wat altijd een heerlijk gevoel van voldoening geeft) waren mijn voetjes helemaal lamlendig. Ik had een hangmat of bed nodig.. De volgende dag ging Jane weg naar Bluefields en moi naar Somoto. Na een dag bus zitten van 07.00 kwam ik om 17.30 aan in Somoto, valt niet tegen toch? Kwam ik nog aan de praat met 2 Duitsers die ik nog kende van Florian dus hebben ze voor mij een gratis slaapplek geregeld, lief he? Die morgen ging ik de Somoto Canyon trotseren met nog 4 andere Nederlanders (het zal weer niet..). ze waren niet bijster knap dus het knapgehalte daalde bijna tot het nulpunt, maar gelukkig was ik nog aanwezig dus steeg het knapgehalte voor een gedeelte! Na lopen, zwemmen, rotsbeklimmingen, foto’s maken, over rotsen springen, met de mond openlopen en vliegen vangen was de tour bijna op zijn einde! Wat is die canyon toch een verloren gem, met stip een van de mooiste plekken van Nicaragua! Voordat we het laatste stukje moesten afleggen kon je van een klif afspringen van verschillende hoogtes: ‘pussy’hoogtes (1- 4 meter); ‘denken dat je stoer wilt zijn maar het is het net niet’hoogtes (4- 7 meter) en de ‘ja, onwijs lekkere hunk, nu kan je niet meer terug’hoogte (15 meter). Uiteraard nam ik de ‘ja, onwijs lekkere hunk, nu kan je niet meer terug’hoogte want uitdagingen ga ik niet snel uit de weg. Vooral niet als mijn mannelijkheid wordt aangetast ‘Durf jij van die 15 meter af te springen?’, ‘Ja, natuurlijk geen probleem’. Toen ik de helse klim had overleefd dacht ik aan de rand.. ‘Oei, dit is toch wel heel erg hoog HAHA wat doe je jezelf weer aan jij wildebras’. Ik sprong, krijste de longen uit mijn lijfje, duwde mij billetjes iets te ver naar achter en klapte met een smak waar zelfs Free Willy een puntje aan kan zuigen op het koude water. Nauw, ik dacht dat mijn billetjes in vuur en vlam stonden, het werd gewoon mistig. Helaas kwam ik ook iets op mijn onderrug terecht zodat ik even slecht kon ademen, omg wat een hel. Maar ik heb het maar even gedaan.. KABAM!! De volgende wordt 50 meter (grapje). Na de heftige Somoto canyon vervolgde ik mijn reis naar Miraflor. Pablo en Aura waren helemaal lyrisch over Miraflor want ze hebben daar ook gestudeerd en waren helemaal in de wolken toen ik zei dat ik van plan ben om het te bezoeken! Nadat de bus niet kwam opdagen waardoor ik in de verkeerde bus stapte en in de ‘middle of nowhere’ stond met 3 Fransen die hetzelfde als mij hadden gedaan dus stonden we daar! Na een uur kwam er een andere bus en konden we de bus van 15.00 naar Miraflor pakken want die rijdt wel.. ah soms krijg je een punthoofd van Nica’s :). Ik was van plan om een ander hostal te pakken dan de Fransjes (en Amerikanen) maar het was donker, ik was moe, verlept, verschraalt, beschimmelt en verrot, dus greep ik dezelfde hostal. Na een avondmaal van porties normaal had ik gelukkig het genot dat de Fransjes nog restjes overhadden zodat mijn buikje toch wat gevuld was. Het was al koud toen we aankwamen, maar ik lag in mijn bedje en ik bevriesde gewoon van buiten naar binnen en van binnen naar buiten heel de tijd door, ik werd er helemaal tureluurs van. Dus ik greep mijn pyjama met korte broek (?) mijn sokken en ging zo maar slapen. Na de koude nacht was het ‘hike time’ door het cloud forest. Wat was het mooi, heerlijk genoten weer, de nodige pics getrokken, een HEERLIJKE holle boom van binnen en buiten begluurt en als klap op de vuurpijl mijn hoofd geserveerd op een blad van een meter groot! Wat een feest, maar ik verliet de party wat vroeger dus ging ik terug naar Esteli voor een warmer nachtje slapen.
Van Esteli pakte ik de ochtendbus naar Matagalpa, de stad van koffie, bergen, chocolade en desoriëntatie (wat een vreselijk gedoe was het). De koffie heb ik geskipt (ga niet 50 euro dokken voor een koffietour, hallozeg), maar de bergen en chocolade heb ik wel getrotseerd! Ging ik naar de chocoladefabriek, interessant en OMG de chocolade was verrukkelijk! Ik moest die dag gewoon hiken, ik kreeg afkickverschijnselen… dus liep ik een eindje verderop en kwam ik bij een super mooie rotsformatie met een fantastisch uitzicht over Matagalpa en de highlands. Een korte klim van een uurtje lag ik languit te chillen op de rotsen, heerlijk dat. Ik besloot om een keer het pad te volgen maar mij ontdekkingsinstinct zei; Rachel, ben eens een ‘naughty boy’ en ga van dat pad af :P. Ik wilde naar de top maar ik zag zo niet zo snel een pad naar de top dus moest ik ‘off-road’ hiken naar de top. Wat een hels karwei was dat, ik was nog bruiner van het stof, alle takjes en blaadjes bleven plakken vanwege het zweten HAHA en met 6 kg aan water en ander gedoe was het wel zwaar :P. Eenmaal bij de bijna top dacht ik.. Shit, hoe moet ik nu naar beneden?! Toen zag ik een ander pad.. en voor ik het wist was ik al een stuk beneden. Steil naar beneden, van rotsen glijden, tijgeren onder struiken, uitglijden over bemoste stenen, over private property lopen (stoute jongen) en als kers op de taart werd ik aangevallen door 6 wespen en meerdere malen gestoken HAHA. Ja, dat krijg je er van, God straft onmiddellijk HAHA, het was me een avontuur wel. Echte mannen gaan ‘off-road’ zonder de machete BAM. Na Matagalpa vervolgde ik me reis naar Leon om daar te chillen tot de full moon volcano Telica hike (hier droom ik al maanden van). Na een chillmiddagje in Leon (oh ja, dat was de hanengevecht?!). De hanengevecht was iets aparts.. voor mij was het meer om te chillen met nieuwe mensen, kijken hoe het eruit ziet en hoe de locals het vinden.. die vonden het chill dat er blanken kwamen kijken en dat wij interesse toonde in de gevechten. Gelukkig voor mij was het bier en de rum gratis (en een mis daarvan smaakt verrassend naar bier, dus ik heb de nieuwe ‘alcohol killer’ gevonden), dus kon ik rollend naar huis :P Helaas werd de Telica hike een paar daagjes uitgesteld dus besloot ik om in die tussentijd gewoon een andere vulkaan te beklimmen (Consiguina) in het super hete noordwesten. OMG wat was het heet, ik smolt gewoon. Chinandegea is echt een vreselijke stad, bah bah.. geen barst te doen.. Het was warm, de busstations liggen kilometers van elkaar en het was ook nog erg warm :P haha. Maar helaas ging ik niet de vulkaan beklimmen want dat kon niet vanwege beperkte tijd (Telica hike) dus ging ik maar naar het strand HAHA. Een wereld van verschil, hou van wispelturigheid en spontaniteit. Kwam ik nog 2 Amerikanen tegen die wel gezellig waren en ook naar het strand gingen. Wat een feest! Na een vreselijke busrit kwamen we aan bij Rancho Tranquilo, wat een heerlijkheid was het daar! Ik kwam helemaal tot rust (nog nooit rust gehad in Nica), lekker rondgelopen op het strand, de zonsondergang bewonderd, haai gegeten (alweer :P jam jam), aan het contacten geslagen (nieuwe stageplek met zeeschildpadden, Omg ik ben zo goed bezig geweest) en werd ik nog bruiner dan ik al was :P. Als toetje mocht ik het mangrovewoud van Midden- Amerika aanschouwen genaamd Estero Padre Ramos. Naar een pittig boottochtje liepen we naar een klein bergje waar je 360 graden view hebt over het gebied en in de verte de vulkanen kan zien. Maar eerst een stukje door de mangrove lopen (dat zompen in de modder is zo leuk en geeft van die kinky geluidjes), de nodige krabben te hebben gevonden en genieten van de prachtige natuur. Maar dat wandeltochtje naar dat bergje… het was ZO warm, ongekend.. maar het was nice! Was vergeten mijn eitjes en vlees mee te nemen om op de stenen van het bergje te bakken.. helaas moest het doen met water en snoepjes met veel suiker :P
as het om 21.30 tijd om mijn FULL MOON TELICA HIKE te doen! Heel de nacht lopen en lopen.. maar omg het was wel vet! En op en een gegeven moment kon ik zo slapen.. maar dat kon natuurlijk niet.. wel heb ik een nieuw maatje ontmoet uit Amerika, Andrew. Wat een heerlijk ventje, hebben heel de weg gepraat, zaten direct op 1 lijn! Wij gaan hem nog chillen in Amerika als ik daar naartoe ga :P Na de aankomst bij de uiteindelijke krater wist ik weer waarom ik het zo leuk vind om vulkanen te beklimmen. Is het de geur van sulfur die mij bijna doet stikken of is het de prachtige krater en het uitzicht bovenop.. maar het zal wel goed zijn :). Na de zonsopkomst die wel mooi was (heb meer iets met zonsondergangen), maar hier was het weer KOUD! Ik weet niet hoor, maar Nicaragua weet niet wat ze wil, warm en dan weer koud en dan weer warm.. maak een keuze :P maar anyway, de vulkaan hike was weer prachtig allemachtig, toen we naar beneden liepen werd het weer warm, dus moest ik weer gaan strippen (weer wat cordoba’s verdient) en nadat we in de bus zaten, gingen er veel mensen slapen maar ik niet :P. Echte bikkels blijven wakker!
MAAR na de vulkaan hike wilde ik graag NOG een vulkaan beklimmen.. El Hoyo of Momotombo.. El Hoyo zat vol (godverdomme) en Momotombo was vrij maar is op een maandag (mijn laatste volle dag in Nica), dus het werd Momotombo :P. Ik besloot om regelrecht naar Granaatje te gaan om te shoppen voor mijzelf en mijn vrienden. Na de nodige rum, koffie, thee, hangmatten en andere zooi :P zat mijn backpack super vol met boeken en deze zooi haha. Na het shopavontuur wat niet zo boeiend was, maar veel energie kost wat weer veel calorieën verbrand (doet shoppen toch nog iets goed niet?) ging ik voor de allerlaatste keer naar de Laguna om mijn formulieren te ondertekenen en weer afscheid te nemen van mijn ‘familie’. Na een zeer pittig gesprek met Jeffrey over mijn verslag wat resulteerde in een 9,6… WAT EEN 9,6… WAAAAAAAT!! Ik kon het niet geloven.. OMG EEN 9,6.. pfff haha en dat was op vrijdag de 13de kan je nagaan :P Uiteraard ging ik dat uitgebreid vieren met de Hollandse schone Ellen tijdens een heuse kwartfinale baseball match :D En Granada won (eindelijk), het was gezellig, heel het stadion ging uit zijn plaat, homeruns werden geslagen in een woord.. heerlijk! Zat er nog zo’n gap heel de tijd te kleppen (was stomdronken), laat ons met rust..
Toen ik in het hostal kwam, kwam ik in gesprek met 2 Amerikanen uit Seattle (je hoort ze van heine en verre), wel gezellig, nog aparter dan mij :P, de fles Flor de Cana leeggedronken en met een voldaan gevoel vrijdag de 13de overleefd, wat een prachtige dag.
Rest van de dagen niet veel uitgevoerd.. beetje chillen, backpack ordenen (dwz hoe kan ik de rum het beste beschermen en wat moet ik met al die stomme schoolboeken).
Kwam ik zondag aan in Leon om me klaar te maken voor de Momotombo hike, ging het niet door OMG HALLO.. ik had wel 12 vulkanen kunnen beklimmen in mijn chill periode, mijn benen hebben vulkaangrond nodig hoor.. helaas werden mijn beden niet gehoord (amen). Dus ging ik maar naar Granada (mijn hometown, je weet zelf) en ging ik naar het hostal waar Nina en Ellen in hun stagetijd hebben gezeten. Leuk hostal, leuke mensen in de dorm, alles heerlijk. Heel de avond een beetje gecomputerd, schooldingen gedaan enz (zelfs in mijn vrije tijd ben ik niet te beroerend om schoolwerk te doen, applaus voor mezelf). Alles mooi in rugzakje gepropt en ben ik gaan slapen. Werd ik rond 8 uur ’s ochtends wakker, wilde ik mijn rugzakje vatten bij zijn lurven, dacht ik ‘Hey, die rugzak weegt een stuk lichter…’, dus keek ik wat er aan de hand was en podverdorie, mijn laptop is pleite, weg, adios. Alles doorzocht, de baas van het hostal kwam (Diana, ook Nederlandse) en we snapten er beide niks van. Waarom neem je alleen een laptop mee zonder sleeve?! We waren het er beide overeens dat de dader in mijn dorm sliep en ze had een vermoeden dat het die Nicachico was (betaalde al weken zijn rekening niet, is met iedereen ‘vriendjes’, sext nog wel met een meloen als hij daar geld voor krijg, dat soort gasten). Kwam de politie opdagen, alles doorzocht met de politie en vonden we een sweater die gestolen was en rara wie die sweater had.. Kreeg Diana ineens een mail van een Fransman dat zijn external hard drive en sweater was gestolen in dezelfde dorm als de mijne met dezelfde tjap. Hmmm en een schoenveter van een meneer was ook gestolen.. Hmm het werd met de minuut aparter. Toen confronteerde de politie en Diana die tjap (Wilfredo) met de gestolen sweater en hoop gezwetst je kent dat wel.. Werd hij gearresteerd omdat hij die sweater had gestolen en moest ik mee (ik was helemaal leeg, ik kon niet meer denken, helemaal niks.. het enigste wat ik wilde is dat hij mijn laptop teruggaf). Dus op het politiebureau zei hij helemaal niks, bonden ze hem vast aan een paal als een passieve paaldanser maar hij gaf geen kik.. dus stuurde de politie mij en Diana terug naar het hostal . De politie kwam in de middag terug naar het hostal om een tactiek te bespreken (dwz een list) om hem aan het praten te krijgen. Het inspireerde me dat de politie zo bovenop de zaak zat, alleen maar voor een computer :P maar goed, ik was blijer dan eerst. De list was dat ze een valse getuigenverklaring gaan maken van die Fransman die allang is vertrokken en we moesten om de rug om van de politie met Wilfredo praten en zeggen dat we geld willen betalen om die laptop terug te krijgen EN dat iemand hem de laptop zag pakken uit de rugzak (dwz hij is de lul hou dan ook). Na een gesprek met Wilfredo (hij was gepromoveerd-> zat op de grond aan de tralies vast) en Diana was met hem aan het praten en hij trapte erin!! Hij vertelde ons dat hij de compu had verkocht aan iemand anders en hij zal ons daarheen brengen (TOP). In een heuse politiewagen met 3 politiemannen, Wilfredo, ik en Diana gingen we naar het huis van die gast. Ik had weer hoop dat ik mijn lappie terugkreeg. Na 10 min kwam de politie terug met een andere jongen in de boeien en die vertelde dat hij de lappie had doorverkocht en bekende aan wie (na een pak slaag te hebben gehad). Nu werd er zelfs een heus arrestatieteam (6 man/vrouw) gestuurd om mijn laptop terug te krijgen (uiteraard speelde er wel meer maar dat laten we achterwege anders is het niet meer zo spannend :P). Toen ze terugkwamen zeiden ze ‘we hebben de laptop’ OMG ECHT NIET!! Ze hadden hem ook nog een nieuw tasje gegeven maar die mocht ik helaas niet meenemen.. bummer. Ze konden niks met mijn laptop, de accu was leeg, geen oplader niks nada, dus geen tijd om te defragmenteren :).
Eind goed al goed en precies op tijd want die avond moest ik terug naar Managua om mijn spullen op te halen en me klaar te maken voor de reis naar Nederland.

Dus dit was het weer jongens en meisjes.. de laatste blog vanuit Nica de pica.. ik ga het missen, maar het wil niet zeggen dat dit DE laatste blog is.. nee nee.. ik moet me weer aanpassen in ons kikkerlandje.. hoe dat in zijn werk zal gaan, lezen jullie de volgende keer (als jullie braaf zijn).

Hasta luego, over and out,

Indiana R.B.G. Lauwerijssen