Er was er een jarig hoera, hoera!

Hola, mi amigos y amigas, het is weer ‘de spannende Nica avonturen van Indiana Lauwerijssen’tijd, joepie de poepie! Wie was er jarig? Kies mij, kies mij! Die oude man rechts, was u jarig? Nee. Dat meisje voorin met haar pop was jij jarig? Nee. Britney Spears, was jij jarig? Ja, ik was jarig op 2 december. Goh, dat is toevallig! Ik was ook jarig op 2 december!! Maar nooit krijg ik iets van jouw Britney.. egoist…

Goed, jarig zijn gaat dus niet altijd over rozen, maar gelukkig mijn verjaardag wel! Maar meer daarover na het journaal: ‘Wisten jullie dat (toen niet, nu wel)’. Na een ochtend heerlijk zwemmen met een watertemperatuur van 27 graden, bruin worden, met een fles Flor de Cana in de hand EN Nica muziek op dacht ik ja.. wat kan ik nog meer zeggen over de (on)gewoontes van de Nica’s? Nauw niet veel meer, dus ga ik jullie verblijden met weetjes (ook nog leerzaam :)):
- Dat er evenveel kraters en putten in de benen van sommige vrouwen zitten als kraters en putten in de weg naar Laguna de Apoyo, dat wil zeggen, heel veel..
- Dat praten tijdens het zwemmen voor extra calorieverbruik zorgt?
- Dat apen ontzettend lelijk zijn, vooral zonder huid, haar en als ze in de pan liggen te koken?
- Dat mijn gouwe keeltje niet wordt gewaardeerd in Isla de Ometepe als ik in een hangmat lig te zingen?
- Dat als ik in de bus zit, altijd kinderen voor mij zitten en mij begluren?
- Dat het uitzicht als ik een vulkaan beklim altijd mist is waardoor ik zeer gefrustreerd raak, wat niet goed is voor mijn ‘cuerpo’?
- Dat het spelletje ‘Zoek de vogelspin en vang deze’ verslavend en voor hilarische taferelen zorgt?
- Dat Italianen knap en niet verstaanbaar zijn terwijl Amerikanen juist lelijk en heel goed verstaanbaar zijn?
- Dat schorpioenen vinden met een UV- licht helpt maar als je hem vind, de schorpioen niet de kleuren van de regenboog weergeeft?

Met dit leerzame weetje is het tijd voor ‘wat heeft Rachel in de tijd tussen de vorige blog en deze blog allemaal beleeft in het zwoele en warme Nicaragua wat het grootste land van Midden- Amerika is en 5,6 miljoen mensen bevat wat de laagste dichtheid van mensen geeft in heel Midden- Amerika’.

Na het Rio San Juan en Costa Rica avontuur was toch echt weer tijd voor werk. Ik word hier afgebeuld hoor, pfff vrijwel geen vrije tijd (kan ook nooit zwemmen), keihard werken en het ergste.. ik heb vrijwel geen vrije tijd waardoor ik nooit weekenduitstapjes kan doen. Dus ging de hardwerkende Indiana Lauwerijssen samen Simone in Rios op vogelspinnenjacht. Uiteraard had ik met mijn scherpe jungle zintuigen de eerste vogelspinnen al gevonden na 5 minuten, hoezo pro. Het is altijd een gevecht om ze in het bakje te krijgen hahaha, helaas zijn ze niet zo heel groot. De grootste is de helft van mijn hand dus dat valt wel mee.. totdat we een spin zagen in de boom.. Simone vroeg; Oh grote Indiana Lauwerijssen, help me, er zit een spin en die durf ik niet te vangen! Waarop ik antwoordde; Geen zorgen meisje, Indiana Lauwerijssen is to the rescue! Alles ging volgens plan, totdat de spin bijna uit het bakje kroop HAHA wat een lachertje, maar met snel handelen in benarde situaties is het toch nog goed gekomen en konden we alle rustig slapen..

Paar dagen later kreeg ik een pakketje vanuit N tot de (harde) L van mi padres! Hartstikke lief, vol met snoep wat ik niet lust en Spaanse studieboeken. Ik heb al 2 hoofdstukken doorgewerkt (hiep hoera!), maar het is interessant en ik leer er veel van en daar gaat het om.
Gelukkig was het snel weekend anders had ik heel het boek al doorgewerkt (bluf!). Weekend betekend dit keer vrije tijd en dus op naar Leon! Eerste instantie was mijn plan om naar de beroemde rumfabriek te gaan, maar die bleef niet toegankelijk te zijn voor bezoekers. Mijn cuerpo snakte naar rum dus begonnen de afkickverschijnselen weer, het was weer zover. Rode uitvloeiing, buikkrampjes het gebruikelijke.. Dus liepen we maar een beetje rond Leon om de dag erna naar het strand te gaan. Los Penitas dat is, het klinkt exotischer dan dat het is. Totaal het tegenovergestelde van zijn vriendje San Juan del Sur: niet toeristisch> niks te beleven. De weg naar het strand was een hel, de taxi vloog bijna letterlijk op een auto, ik schrok me kapot. Even een dagje naar het strand.. begonnen de golven ook nog rot te doen dat ik gewoon naar onder werd getrokken, net als Henrik.. dat was zo eng! Maar ik ben er nog in volle ornaat, woehoe! Na een ‘relaxt’ dagje strand was het de volgende dag tijd om te ‘cultuurhoppen’ en wel naar Leon Viejo. Elke reisgids zegt dat het echt de moeite waard is om te bezoeken.. nauw niet dus.. wat een teleurstelling… ik verwachtte op zijn minst ruines maar wat krijg je.. een paar muren, wat afschuwelijk. Na een lange busreis krijg je dit.. moesten we nog 1 uur wachten omdat de kaartjesmiep pauze had en we dus geen kaartje konden kopen, nauw ja zeg, krijg nauw tieten.. Maar goed, hebben we ook weer gezien, wel mooi uitzicht op Volcano Momotombo en Hoyo, klaar om beklommen te worden door moi :P haha. Na een lange busreis terug (in een dag 6 bussen en 3 taxis gehad) vonden we het wel welletjes voor het weekend.

Er was een nieuwe bewoner in huize Biologica, genaamd Tanner uit West- Vagina, USA. Hij kwam even voor een weekje Spaans leren, hahaha hij was nog slechter dan ik de eerste week wat wel goed was voor mijn ego :). Dat Amerikaanse accent deed pijn aan mijn oren, zijn liefde voor wapens (oh my god, don’t you have guys carry guns in Europe?! That is insane, I don’t know what to do without a gun in my pocket) deed me walgen, wat een misser. Wat het ergste van alles was dat meneer geen groente en fruit at!! (Oh my god, my friends would gone insane when they sa me drink fruitjuice, which is not nice) Zelfs een hoopje salade ging er niet in. Hij eet thuis alleen maar Burger- King en andere zooi, wat een misser, hahaha, wat nog erger was dat hij er sportief uitzag! Ik maar sporten en op eten letten en dan krijg ik nog steeds niet zo’n lichaam, ik denk dat de sleutel tot succes is, surfen en gallo pinto (of zoiets)..
Die week was het weer tijd voor Pila en Rios, weer heerlijke beestjes gespot (een lekker padje tussen mijn vingertjes is altijd een fijn gevoel)…

Maar nu HAHA het meest verschrikkelijke, lachwekkende, gruwelijk smerig, stinkend iets wat me is overkomen in de vreedzame Laguna: het preparen van een aap HAHA..
Henrik had de vacht de week dat ik naar Costa Rica was geweest eraf gehaald en het vlees eraf gesneden. Dus het enigste wat nog restte was: de aap koken!! Wat nog moest gebeuren was de vingers vastknopen want als je gaat koken en het vlees valt eraf, mis je straks de vingerbotjes en dat wil je niet. Dus knopen.. eerst met handschoentjes maar dat werkte niet.. dan zonder handschoentjes.. Ik rook 2 dagen lang ‘aap’ aan mijn handen, de definitie van ‘neem je werk mee naar huis en ruik dan aan je vingers, om het af te maken lik je ze nog maar even schoon’ (grapje). Goed.. ‘het broodje aap’ verhaal werd ‘de aap in de kookpot vinden’, lekker doorkoken die aap anders hebben we de aap aan het dansen. Na een paar uur lekker doorkoken in de pan waar nu weer rijst in wordt gekookt (smaakt nog een beetje apart, misschien was aapsap?), moet het nog een keer gebeuren want het vlees er nog niet overal af! Ag ja, een aap stoot zich niet 3x aan dezelfde steen, alleen maar 2x :). Eigenlijk mag het niet.. maar dat werken met die aap was zo hilarisch, ik kon mijn lach niet inhouden. Je kan die aap alles laten doen, in alle mogelijke standjes waar menig man en vrouw van dromen met alle gevolgen van dien. Gelukkig werd ik tot de orde geroepen door Henrik want een aap zichzelf laten bevredigen zonder iets ging een beetje te ver haha, maar voor is het meer, grenzen moet je kunnen verleggen net als boeken.

En nu het grote feest INDIANA RACHEL BERNARDUS GERARDUS LAUWERIJSSEN werd 23!! Oh my grotje.. 23.. en wat is een leuker cadeau dan een super vette pinata, cakeje en verjaardagskaart dan Isla de Ometepe!!
Na een heerlijk reisje naar San Jorge waar de ferry op ondergetekende wachtte, kwam ik in gesprek met 3 Italianen. De eerste die ik hier in Nicaragua spot, heerlijk! En je raad het al, wij gingen met zijn 6en en nog wat andere toeristen naar hetzelfde hostel genaamd Hacienda Merida in Merida aan de voet van Volcano Maderas, klaar om beklommen te worden! Die dag waren beide vulkanen in volle glorie te aanschouwen ZONDER mist of wat.. maar toen gingen we de volgende dag met zijn 6en Volcano Maderas beklimmen.. Op Volcano Maderas is een cloud- forest te vinden, maar deze was echt super mooi, ik voelde me net een hobbit in Fangorn Forest maar helaas had ik bergschoenen aan en geen harige voeten. De enige overeenkomst was dat we beide een wandelstok hadden, echt een pluspunt tijdens een hike, heerlijk! Een hike van 3,5 uur omhoog en 3,5 uur omlaag vreet wel energie, maar wat was het VET alleen zagen we door de mist de kraterlaguna niet, wel een misser, maar het feit dat ik veel calorieën had verbruikt en kuiten als staalkabels heb gekregen maakte veel goed. Na de hike, verplicht in een hangmat liggen (wel de supersize natuurlijk).

De volgende dag gingen we WEER hiken maar dit keer naar de cascada de San Ramon. 5 km naar het biologisch station en dan 3 km 500 meter omhoog klimmen. Met de hike van die dag daarvoor, voelde ik ineens wel mijn benen maar dat kon ook niet anders, zelfs staalkabels kunnen knappen (zoals in Final Destination 5, wat overigens een ranzige film is als je niet heb gegeten). En de route door het bos bleef duren en duren.. maar ineens zag ik daar een slang wegschieten! OMG wat heerlijk, dus instinctief greep ik die slang bij zijn lurven en de bitch beet me! Net kleine naaldjes die in zich in mijn huidje boorde (na 5 dagen zie je ze nog steeds :)), het bloed spoot er aan alle kanten uit, toen werd ik op de grond geworpen en gewurgd door een slang van 50 cm, wat een ervaring! Maar toen greep ik zijn kopje en toen beet hij me nogmaals maar dan in mijn duim…. Het enigste wat ik wilde is een foto en die heb ik ook nog niet gekregen! En die Italianen stonden met verbazing te kijken haha love it. Na het slangincident zat mijn hele vinger onder bloed wat best wel indrukwekkend was aangezien het maar 2 kleine tandjes waren die schijnbaar toch best diep zaten!
Maar ineens zag ik de waterval in de verte, wat een schoonheid! In elk reisboek staat er een andere hoogte van de waterval (?!) maar ik schat hem op 60 meter (terwijl sommige zeggen 120 m) wat een stuk groter was dan de waterval in Esteli! Eindelijk.. pff.. na 3 uur lopen was het wel even tijd voor een banaantje, ah die smaakte goed denk ik.. stop hem gewoon in een keer in mijn mond.. maar goed, het water was ijskoud, maar voor de waterval pica’s moet je het water in! Na een tijdje werd het tijd om weer terug te keren en zoals verplicht en gebruikelijk.. in een hangmat chillen. Ah, wat ga ik die hangmat missen, mijn maatje in zware hike tijden..

Maar maandag was het toch echt tijd om naar huis te gaan (7 uur reizen om naar de Laguna te komen is zelfs voor mij fataal) maar dan HET tuc- tuc verhaal in Catharina! Ik stelde voor (zoals ik altijd doe, beslissingen nemen, de rest is daar niet goed in).. Lopen we naar de tuc- tuc clan (is altijd beter want dan kan je beter praten over een lagere prijs :P), zei zo’n gastje ‘Hmm, me gusto tu cuerpo’, Henrik begon te lachen, ik hoorde het maar half. En toen zei Henrik het opnieuw en ik dacht.. hoeveel bied je (grapje), ik zei tegen dat gastje in NL; Jongen, ik ben je bitch niet HAHA ik voelde me wel gevleid uiteraard. Het had een fantastisch Facebookupdate kunnen zijn..
Toen kwamen we weer aan in de Laguna, was er een kudde Duitsers EN Amerikanen aanwezig, gadverpielekes, dat is niet lekker! Luidruchtig, zeuren, op zijn Amerikaans en Duits praten (de 2 verschrikkelijkste tongvallen ooit!).. ik besloot om mezelf op te sluiten en een spelletje te spelen achter de computer.. NA woensdag (!!) gingen ze pas weg en NU is het eindelijk rustig.. gelukkig.. haha

Met deze mededeling komt er weer een einde aan deze blog van nu 3 pagina’s (heerlijk)!

PS: Ik heb eindelijk een Flor de Cana hempje gescoord, daar ben ik al weken naar op zoek.
PS 1: Ik ben nog 3 weken in de Laguna-> nog maar 3 weken zwemmen in de Laguna met 28 graden en bruin worden en slapen in de zon

Hasta luego,
Indiana R.B.G. Staalkabel- Lauwerijssen