Lang leven vakantie en gezellige tijden!

Hola mi guapo muchachos y guapa muchachas, het is alweer tijd voor een nieuw spannend, opwindend, extreem lekker en heerlijk verhaal (dat hoor ik van andere mensen, dat zeg ik niet zelf haha, maar ik maak het graag groter dan het in werkelijk is). Zoals de titel al zegt: Indiana B. Lauwerijssen had vakantie en gezellige tijden! Zoals altijd is een vakantie veel te kort, maar wat je meestal doe op vakantie is genieten en trouwens, heel de tijd in Nicaragua is een lange vakantie! En genieten, dat is wat ik tegenwoordig alleen maar doe, dus ook onder werktijd ssst..

Maar eerst is het weer tijd voor de Wisten jullie dat (toen niet, nu wel) vragen. Ik ben nog een paar leuke, aparte ‘gewoontes’ van de Nica’s tegengekomen met de hulp van de lieftalige Miriam, die heerlijk aan het genieten is van de kou in Nederland. Rustig maar hoor Miriam, ik doe nog een schoolslag in de warme Laguna. Over tot de orde van de dag:

Wisten jullie dat (toen niet, nu wel):
- Dat het heel gewoon is in de chicawereld om maatje S aan te trekken terwijl je eigenlijk XXL heb, met alle gevolgen van dien..
- Dat zilveren, gouden tanden niet onderdoen aan een mond vol met kronen, wat een ontzettende hype is of gewoon noodzakelijk is, we kunnen alleen suggereren..
- Dat pennen in je haar dragen ontzettend handig is als je een lekker ding tegenkomt en even snel zijn of haar telefoonnummer wilt noteren?
- Dat snorren en andere lichaamsbeharing totaal niet aantrekkelijk zijn bij vrouwen?
- Dat in je boxer, speedo, beha of gewoon weg in je volledige kledij voor natte plekken zorgen in de taxi of de tuc-tuc?
- Dat jongetjes gewoon de tampelourus buitenhangen op straat om te plassen!?!
- Dat ordinair zonnen in het gras of als je van rotsen afduikt, veel aandacht krijg van de locals?
- Dat te laat komende bussen de normaalste zaak van de wereld is?

Goh nauw, dat is eruit. Even een snelle terugblik: Na de ‘GTST’ in de Laguna, is het toch nog goed gekomen wat toch wel onverwachte wending had, luister en geniet. Na het gedoe om de papieren, schakelde ik de hulplijn in genaamd On- Stage. Tjitske (Janine) kwam aan, we hebben gepraat over de problemen en diezelfde avond was alles opgelost en de dag erna kreeg mijn docent de papieren toegestuurd. Eindelijk.. Nog bedankt Janine, oh nee Tjitske voor de snelle reactie! Die dag erna had ik (Lucas) een gesprek met Margje (Maxime) over stage en co. Korte samenvatting: plan goedgekeurd (woehoe en waarschijnlijk 7+), ze was zeer positief over mij en wat mij nog het meest verbaasde dat Jeffrey (Ludo) nog positiever was dan Margje (he, wat een rare soap dit gebeurd nooit in GTST?!) Na een gesprek met Jeffrey over de evaluatiepapieren kwam hij tot de conclusie dat ik een 9 verdien! Ik viel bijna van mijn stoel en zat met mijn mond vol tanden. Heerlijk gevoel was het kan ik jullie vertellen, dus het kan bijna niet meer fout gaan :D!!

Na wat ‘gegekko’ de hele week wat resulteerde in nog een slangvangst :), was het alweer weekend :D!! Na een ‘geen plan, dus improviseer’ weekend gingen we naar Granada want we hadden de Isletas nog niet bezocht, wat zeer beschamend is want vrijwel iedereen heeft de Isletas bezocht behalve ik, Simone en Henrik want ons maakt tot nep-toeristen. We hadden afgesproken: geen tour want dat kost te duur, boot is niet leuk want kajakken is leuker en kajak huren voor 15 dollar per persoon. Uiteindelijk is deal 1 doorgegaan en dat was maar beter ook, je kon me al opvegen voordat we begonnen.. Godsamme, ik had een cocktail nodig!
Na een vreselijke wandeling van ruim 2 uur door het ‘toeristgebied’ van Granada zonder eten wat behoefte nummer 2 is bij meneer (na cocktails), kwamen we bij een leuk restaurantje. Nauw lekker zitten, vragen of we de kaart mogen, bestellen en wachten.. en wachten... EN wachten (humeur tot nulpunt gedaald), kwamen ze tot de conclusie ‘oh, meneer we kunnen uw eten niet maken want we hebben de ingrediënten niet, dus ik, oh daar kom je wel snel achter na 20 minuten niet?!’ Na dit afschuwelijke nieuws bestelde ik maar wat straatvoer en ging lekker op zijn terras alles opeten, niet dat ze zich daar druk over maken maar goed, in Nederland zullen ze helemaal gek worden. Na een iets vollere maag weer 45 minuten lopen en EINDELIJK kwamen we bij een dock aan om een kajak te huren.. hmm boot klinkt ook wel interessant.. hmmm moeilijk, wereldschokkende beslissingen zijn niet mijn sterkste punt.. hmmm we zijn al moei dus laten we de boot doen HAHA :P. Mensen kwamen al rennend naar ons toe wat meer leek op, op holgeslagen stieren op zoek naar een pittig koetje. Na een beetje mensen tegen elkaar opzetten, wat eigenlijk ontzettend grappig is, konden we voor 15 dollar met zijn 3en een uur rondvaren rond de eilandjes, goede deal dachten we, wat natuurlijk ook zo was. Na een uurtje lekker rondvaren zette hij ons af vlakbij Granada want, ik kreeg gewoon afkickverschijnselen van te weinig cocktails. Dus met andere woorden, goed bezig knul!

De opvolgende week was rustig. De lieftalige Simone ging naar Costa Rica om met haar kulleke rond te huppelen in het exotische Costa Rica en om Helen en Ruby te meeten. Dus ik ging lekker, heerlijk, extreem, uitermate alleen gekko’s spotten. Muziekje op een dansje wagen in de avond met mijzelf, de benenwagen of de fiets nemen en lekker rondtuffen, wat uitmondde in een ochtend Rios. Nu ik zielsalleen was, kon ik op mijn gemak vlinders spotten en andere animales. Heerlijk genieten, lekker op mijn gemakje gechilld en ik zweette zelfs niet (veel). Betekend dat, dat mijn conditie beter word of heb ik gewoon geen reet uitgevoerd, ik ga voor de eerste. De volgende dag had ik nog even wat data verzamelt en toen de volgende dag, begon mijn ‘grote’ reis van een hele week, alleen in de grote mensenwereld, arme ik..

JA VAKANTIE!! WOEHOE!! Met een gigantische glimlach op mijn gezicht, pakte ik de bus van 06.30 naar bestemming Granada. Ik wilde mijn vakantie wel even goed inluiden! Dus ontbijtje met koffie, krantje erbij, beetje lezen en dan als een sneltrein met de expresso naar Managua voor mijn vlucht naar San Carlos, het begin van de beroemde Rio San Juan en zijn regenwouden!! Ik kreeg een lekker roze kaartje met San Carlos erop, het vlegtuigje stond klaar en gaan met de banaan!

Bij deze regenwoudgedachte piste ik al bijna in mijn broek van de zenuwen.. oke Rachel, je gaat nu voor het eerst alleen op stap in een oerwoud met een soort van lijst wat je wilt zien die week en daar moet je je maar aanhouden. Uiteraard lukt dat niet, ik ben niet van de lijstjes maar het was een goede poging en het word in de toekomst zeker beter haha

Lijstje erbij pakken en ik had erop geschreven: Esperenza Verde, een private nature reserve. Naartoe geweest maar het hostel waar ik naartoe wilde kon geen eten voor mij maken dus ik moest naar een andere plek toe vluchten. Nauw, allemaal leuk en aardig, gratis kajakken (I’m in!), een perfecte zonsondergang over Lake Nicaragua-> genieten. HAH kwam ik vast te zitten in de vegetatie met mijn kajak en kon ik er niet uit komen HAHA, uiteindelijk toch gelukt na 10 minuten ploeteren. Lekker gegeten in het hotel en dat mocht ook wel want ik moest ineens de volgende dag 43 dollar afrekenen, stelletje afzetters (Esguina del Lago lodge-> nooit naartoe gaan!). Ging ik met een van de medewerkers een ochtend kajakken naar een ander hotel waar ik in eerste instantie naartoe wilde, maar ook de volgende dag kon ik er niet blijven en omdat ze mij een rondleiding hadden gegeven moest ik 5 dollar betalen, stelletje aasgieren. Dus mensen ga nooit naar Esperenza Verde of boek van tevoren haha waar ik als beginnend backpacker niet aandoe :P

Dus pakte ik na het ‘Esperenza Verde verhaal’ de eerst volgende boot naar El Castillo. Normaal duurt de boot 3 uur, bij mij ruim 4 uur en ik had honger en moest alweer plassen.. Maar El Castillo, leuk dorpje, veel restaurantjes en hostels, ze leven hier echt van de toeristen die een bezoekje wagen aan het regenwoud of het fort. Het zal raar zijn in Nicaragua als ik geen Nederlanders tegen zal komen. Dus het was weer een Nederlander haha en die heeft me naar een leuk, goedkoop hostel gebracht waar ik 3 dagen heb geslapen. Nicaragua zal Nicaragua niet zijn om God te laten plassen op de plek waar ik 3 nachten verbleef. Maar schijnbaar is de Rio San Juan een van de natste plekken op de aarde, dus ik nam het voor lief :), plas maar lekker verder.. Gelukkig begon het droog te worden als ik de tours ging doen. Rond 11.30 nam ik mijn eerste tour naar de Indio- Maiz samen met twee Belgen die ook weer Nederlands praten die ik had ontmoet in het vliegtuig naar San Carlos. Heerlijk geploeterd in de modder, genieten van de flora, de dierengeluiden en toch lukte het om bijvoorbeeld een gifkikker te spotten! Dat was echt heel vet! Ik kan wel een heel verhaal ophangen hoe ontzettend vet de jungle is, maar je moet het zelf zien, voelen, proeven, betasten en aanschouwen om mij te begrijpen. Bij aankomst in El Castillo begon het lichtelijk te miezeren en omdat het de laatste avond van de Belgen waren, besloten we om de beroemde ‘camerones’ te eten, niet meer dan uit de kluiten gewassen garnalen. Ik vond ze niet zo speciaal maar vuillakken met eten, daar ben ik altijd voor in! De volgende dag wilde ik weer lekker touren maar hier is het zo ‘jij moet zelf voor de mensen zorgen zodat de prijs voor de tour naar beneden gaat, anders betaal je de volle mep’, na een hoop zielig gedoe heb ik in mijn eentje gewoon 35 dollar eraf gekregen voor een hele middag vermaak HAHA heerlijk! Gingen we vissen (wat ik totaal niet kan), zitten in een bootje, vogels kijken en een rondje lopen (dat kan ik wel). Ik zat heerlijk als de koning van El Castillo op mijn privé bootje lekker rond te touren in de zijrivieren van de Rio San Juan. Ik was heel intensief vogels aan het spotten en ja hoor, hadden we eindelijk beet! Wat deden ze, ze gaven de hengel aan mij met de opdracht haal die vis maar binnen. HAHA ja hallo, wat denk je nauw, ik kan net met een katrol overweg dus die vis ging ervandoor…. Dus bij aankomst in El Castillo vroegen zijn kinderen: Hebben jullie vissen gevangen?, Nee, sorry. Dat was wel sneu maar goed kan er niks aan doen..
De volgende dag ging ik met de boot van 05.00 terug naar San Carlos. Ik had de belangrijkste dingen gedaan en hoopte dat het weer in de volgende bestemming was, geen idee welke bestemming dat is maar goed dat beslis ik wel in San Carlos.. Het werd COSTA RICA!! En ik heb er absoluut geen spijt van, alhoewel het duur was, was het toch de moeite waard!

Heel toevallig stond ik in de rij om met de boot naar Los Chilos te gaan zag ik de Duitser die in hetzelfde hostel bleef als mij in El Castillo. Dus ik bedacht me, ik vergezel hem naar Costa in je Ricachica. Zijn plan was om naar La Fortuna te gaan en hij vroeg waar ga jij naartoe? Ik zo, geen idee haha. Maar goed, La Fortuna.. een slaperig stadje dat tot een van de grote toeristengebieden van het land werd gemaakt vanwege Volcano Arenal. Dus ging ik met Sebastian (Duitser) een beetje rondlopen, tours bekijken, toerist uithangen en kwam ik tot de conclusie dat ik niet wist wat ik wilde doen HAHA, ik vond mezelf net een vrouw; moeilijk in keuzes maken haha :P (sorry (A)). Maar ik had een keuze gemaakt: ik wilde een volcano hike en wild water raften. Kon me weinig schelen hoe duur het was, ik was op vakantie, wilde een leuke tijd hebben en daarmee pasta! De volgende dag nam ik de ‘pittige’ hike naar Cerro Haco en Volcano Arenal. Het was lang geleden dat ik zo heb genoten van een hike, op sommige stukken was het wel even pittig maar het was een middelmaatje voor mij :D. Het begon met een hoop regen, ik was zeiknat want mijn regenponche is niet waterdicht :S. Lekker soppend met bergschoenen en al naar boven klauteren, paar keer uitgegleden haha en daarna werd het mooi weer en begon het genieten! Lekker ouderwets over wortels en boomstronken lopen, allerlei capriolen uithangen om verder te komen (nog net niet de radslag), ik houd daarvan. En EINDELIJK.. was daar een liaan.. en jullie weten dat betekend. Dit gevecht ging tussen de liaan en mij, ik trotseerde de liaan en overwon. Als traktatie werd ik gedoopt als de King of the Jungle. Allerlei dieren gezien en aan het einde gingen we naar een ‘hot spring’ om lekker tot rust te komen en om van een gratis moddermaskertje te genieten. Nauw, ik vond er geen bout aan en het kriebelde overal maar goed, wie blitz wil zijn moet de kikker uithangen (wat een onzin).

De volgende dag ging ik keihard WILD WATER RAFTEN!! Oh my god.. dat was zo vet! Heel de dag tussen het Amerikaans geweld zitten, onbeschrijfelijk, gelukkig waren er nog twee Fransjes in de groep. Pfff.. Amerikanen zijn zo Amerikaans.. zo aanwezig, vinden zichzelf zo grappig en geweldig en zo overdreven. Maar toch zijn er Amerikanen die zich zo daaraan ergeren, wat mij verbaasde maar ja, niet iedere Amerikaan is hetzelfde. Maar wild water raften.. HAHA ik stond aan de rivier en het water was zo wild (duh!), HAHA ik dacht OMG waar ben je aan begonnen gek?! Maar eenmaal in de boot en een paar golfslagen later begon het genieten en het soppen, raakte ik mijn spaan kwijt en vond hem weer (joepie!), geen enkele keer het water ingeknikkerd (goed he!) en ja.. de foto’s spreken voor zich lijkt mij?! Uit wezen eten wat me 18 dollar kosten!!! 1 bier en 1 steak.. daar drink ik 10 cocktails van dat geld in Nicaragua.. Maar goed Rachel, niet liggen zeuren om geld, je bent met vakantie en morgen ga je toch weer terug naar Nicaragua dus ja :) .
De volgende ochtend de bus gevat, overstappen naar een andere bus.. 5 uur in die bus gezeten naar de grens op een grindweg, asfaltweg en ik moest zo pissen.. jeetje nooit meer haha. Ohh ja, uiteraard zat er in mijn bus nog een Nederlander, goh wat toevallig. Kom je bij de grens aan, kom je weer EEN NEDERLANDER TEGEN, waanzin. Zij was helemaal paranoia aan het doen. Zei ze ‘Ja, tegen niemand zeggen waar je heen gaat’ en ‘Ah, het is allemaal zo gevaarlijk hier ik loop nooit meer alleen’ blabla, ik dacht, mens stel jezelf niet aan en loop aub door.. gelukkig moest zij in Rivas eruit en ik naar Granada. In de bus naar Managua werd ik me toch een partij misselijk, jakkie takkie. Voor het eerst hingen er tv’s in de bus en jawel, ze draaide Final Destination 5.. nauw ik had al 6 uur niks meer gegeten en dan al dat bloed en vreselijk gedoe, niks voor mij. Gelukkig moest ik uitstappen om de bus naar Granada te vatten en een heerlijke hotdog naar binnen werken haha.
Kom ik aan in Granada, stap je de bus uit, praatje gemaakt metbackpackers en pats boem gelijk nieuwe vrienden gemaakt! Ik bleef die avond in Granada want ik had me toch een berg was! Die berg was zo groot jongen, dat zal uren kosten om die berg te beklimmen. Dus was gedropt bij de wasserij en met de nieuwe chickies een hostel zoeken. La Libertad werd het, heerlijk hostel en de nodige cocktails genuttigd met nog twee andere gasten dus ik was me een potje gaar na de drankjes van al dat reizen die dag. Na een ontbijt bij de Choco Museum wat een aanrader was (godsakker, die chocolade was egt goddelijk), vond ik het wel welletjes, pakte ik mijn boeltje nadat ik mijn wassie had opgehaald, de bus terug naar de Laguna, waar het gewone leven weer begint..

PS 1: Mijn Spaans is trouwens beter geworden, ik kan gewoon een beetje zielig doen in het Spaans en afdingen voor de taxi en met andere dingen denk ik zo haha :)
PS 2: Dit is mijn langste blog tot nu toe! 4 pagina's lang HAHA wat een heerlijkheid

En met dit emotioneel einde, moet ik er toch weer een einde aan maken. Het was me weer een waar genoegen om een verhaal op papier te zetten voor jullie en tot de volgende blog mi bonitos y bonitas.

Hasta luego,
Sn. Indiana B. G. Lauwerijssen