And I'm halfway..

Wauw, wat gaan de weken in Amerika ontzettend snel! Het is alweer juni en dat betekend: meneer is al 3 maanden in Amerika en in het kader van mijn stageperiode ben ik over de helft! Eind augustus zeg ik Fort Collins vaarwel en vervolg ik mijn reis naar Las Vegas en naar Washington state. Ik kijk er erg naar uit om Amerika verder te verkennen maar natuurlijk blijven er genoeg plekken over die ik ontzettend graag wil bezoeken! Colorado zelf is super mooi en ik kan helaas niet alle mooie plekken ontdekken dus een volgende reis staat al in de planning :D!!
In mijn vorige blog vertelde ik over het veldwerk voor mijn onderzoek gedurende de BioBlitz en RMSSN. Ik ben net een week terug en nu kan ik jullie in alle geuren en kleuren vertellen hoe ik de afgelopen 2 weken heb ik doorgebracht en wat voor avonturen ik heb beleefd!

De BioBlitz was hét moment voor mijn onderzoek. De enige mogelijkheid om data te verzamelen. De druk was zeker aanwezig maar ik ben te nuchter om me daar druk om te maken, ik zie wel wie er komt opdagen :P. Mijn doel was om zoveel mogelijk jongeren tussen de 18- 25 jaar te interviewen. Helaas heb ik maar 10 jongeren kunnen interviewen, maar meer liep er ook niet rond. Een prima begin van de discussie! De afgelopen maanden ben ik ontzettend druk geweest met de voorbereidingen voor de BioBlitz. Ik heb trainingen gegeven aan studenten, (tijd)schema’s gemaakt, veel logistieke dingen geregeld (wie arriveert waar om welke tijd in Hawaii, wie gaat naar welke inventory om welke tijd etc) en daarnaast nog de meetings met de National Park Service (NPS). Mijn team was 18 man sterk, verdeeld over 2 professoren (Gillian en Jack), 1 professionele cameravrouw (Carrie), ik, en 15 studenten. Hoewel het hard werken was heb ik genoten van mijn tijd als projectleider. Er komt ontzettend veel bij kijken, zoveel dat ik nauwelijks meer bezig was met onderzoek doen maar met dingen regelen, mensen mailen, trainingen voorbereiden noem het maar op. Omdat ik niet wilde falen als projectleider was ik extra op mijn hoede dat ook iedereen van alles op de hoogte was. Een control freak noemt men dat, maar ik kreeg volop complimenten van de professoren, studenten en de NPS dat alles tot in de puntjes was geregeld :).

De vluchten gingen prima: van Denver naar San Francisco naar eindpunt Kona, Hawaii. In San Fran hadden we een overstap tijd van 30 minuten dus rennen naar de juiste gate was een gegeven.. Eenmaal aangekomen in Kona, Hawaii (wat een genot om weer in de tropen te zijn :D) was gelukkig iedereen gearriveerd! Ik ging met Gillian 2 busjes halen. Ik moest rijden omdat ik een van de weinige was boven de 25. Mensen onder de 25 mogen niet in een busje rijden. Rijden in een automaat was ontzettend wennen en Gillian moest me even uitleggen waar het gaspedaal zat HAHA. We hadden een trip van 3 uur voor de boeg naar Volcano waar we een vakantiehuis hadden gehuurd. Ik doopte mijn busje als de ‘party van’ dus gezellige, niet slaperige mensen hebben lekker meegezongen met slechte muziek :D, the way I like it :D.

De BioBlitz is verdeeld over 2 dagen en die tijd is zo efficiënt mogelijk ingedeeld. Gillian, Carrie en Jack hebben gereden als een malle om iedereen op tijd af te leveren op plaats van bestemming. De studenten zijn getraind als Digital Ambassadors (DA): ze bieden ondersteuning aan de wetenschapper die de inventory leid en zij zijn verantwoordelijk voor de data management en data invoering. De wetenschappers en de NPS waren erg tevreden over mijn DAs, dat is super om te horen! Ik was ontzettend trots op ze, en we hadden met ons team de meeste observaties en soorten geïdentificeerd van alle deelnemers :D. De studenten hadden een geweldige tijd! Tijdens de BioBlitz hadden we verschillende meetings met de hoge piefen van de NPS, van National Geographic en zelfs een afgevaardigde van het Witte Huis! Wat ik nooit meer vergeet is toen ik naar de Data Center liep mensen van Nat Geo mijn naam riepen en helemaal blij waren om te zien terwijl ik hun naam niet wist. Zo voelt het dus om een celebrity te zijn!

Naast dat ze mijn studenten waren, zijn we ook vrienden geworden. In een korte tijd zijn we een bijzonder hechte groep geworden. Zo heb ik mijn foodie partner gevonden (Sarah) en tijdens het koken gingen we helemaal los met vistaco’s en een appelkruimeltaart, we were on fire!
Ik kan wel hele verhalen vertellen wat ik allemaal heb meegemaakt gedurende de BioBlitz maar het is teveel om op te noemen! Na de BioBlitz hadden we 2 vrije dagen om de Big Island te ontdekken en leuke dingen te doen. Wat dacht je van snorkelen en zonnen in Hawaii?! Een bezoek aan de Mount Kea Observatory en een schitterende zonsondergang tegemoet zien?! Een bezoek aan de Crater Rim met als uitzicht niets anders dan de Pacific Ocean?! Het was geweldig! We hebben ontzettend genoten als groep en dat hadden we ook wel verdiend!

Direct na het BioBlitz avontuur ging ik een week met RMSSN Summer Academy (Rocky Mountain Science and Sustainability Network) op pad en niet naar de minste plekken in Amerika: Grand Teton en Yellowstone National Park! Een geweldige mogelijkheid waar ik Gillian heel dankbaar voor ben. RMSSN is een organisatie, mede opgezet door Gillian, om minderheden onder het Amerikaanse volk, bv jongeren van indiaanse stammen te trainen als leiders in de sectoren duurzaamheid en milieu. Een geweldig concept! We waren met een groep van 16 studenten, wederom weer een geweldig team. Voor mijn onderzoek heb deze speciale mensen mogen interviewen en hun verhalen mogen horen over hun cultuur en hun percepties betreft milieu en natuur. Ook tijdens die week zijn er mooie vriendschappen ontstaan (en slaapplaatsen als ik ga reizen naar bv Mexico of Peru :D).

Ik heb veel mooie en bijzondere dieren en planten gezien tijdens mijn reis door Grand Teton en Yellowstone: Grizzlyberen, zwarte beren, grijze wolven, bizons en zelfs een Amerikaanse zeearend. Fantastisch om deze geweldige dieren te zien in het wild. Ik kreeg er kippenvel van! Ik kijk naar de foto van de Amerikaanse zeearend en dan denk ik, we moeten als mensen de wereld koesteren in plaats van vernietigen voordat deze bijzondere dieren verdwijnen door onze hebzucht… Tijdens het Yellowstone avontuur ging ik met een groepje studenten de Hot Springs bekijken bij het plaatsje Mammoth waar we in een jeugdherberg verbleven. We hadden te horen gekregen dat het maar 1,5 km lopen was dus voor ons jonge mensen geen probleem! We liepen langs de weg en ik zag dat we een grote bocht moesten maken. Ik stelde voor om de bocht af te snijden.. Het begon ineens te regenen als een malle en ja, we waren doorweekt! Het ergste was dat we de pad kwijt waren want we kwamen weer aan in het plaatsje Mammoth! Ineens hoorde ik iemand ‘Rachel, Rachel!’ roepen.. en je raadt het nooit maar mijn Arabische huisgenoten uit Fort Collins hadden me gespot! HAHA dat was zo bizar!! Hun hebben ons gezet bij het jeugdkamp (het jeugdkamp lag in de bocht…), maar goed we hadden weer een goed verhaal om te vertellen tijdens het diner!

De laatste avond van RMSSN sprak JT, een van de groepsleiders, lovende woorden over iedereen en iedereen kreeg de kans om kort te speechen. Hij was positief over mijn leiderschap, mijn sociale vaardigheden en hoe ik ben gegroeid gedurende de week, dat is leuk om te horen! Tijdens mijn speech vertelde ik over hoe ik in contact kwam met Gillian en wat voor geweldige avonturen voor mij in het verschiet lagen. Ik vertelde dat ik op het laagste niveau ben begonnen en mezelf omhoog heb gewerkt en geïnspireerd raak door met studenten zoals hun te praten en naar hun verhalen te luisteren. Ik vertelde dat de Amerikaanse zeearend mijn moeders lievelingsdier is en ik zo blij was om een paar prachtige foto’s voor haar te maken. Laten we het erop houden dat ik stond te janken, net als de rest van de groep. Nu ik dit zo typ schiet ik weer vol.. Ik ben iedereen die me steunt zo ontzettend dankbaar :). Tijdens RMSSN is ook duidelijk geworden dat ik in de toekomst een mentor wil zijn voor studenten en met hun samen wil werken aan projecten gerelateerd aan ecologie of milieu. Tussen neus en lippen door, ik ben stiekem al bezig met een project waar ik hopelijk groen licht voor krijg :D!!

Na een paar mooie weken was ik blij om terug te keren naar mijn huis in Fort Collins. Het gewone leventje was weer begonnen :). En maar goed ook, want de BioBlitz koekjes kwamen mijn neus uit! Eindelijk weer kunnen sporten en gezond eten :D. Ik kwam thuis en direct mijn vrienden opgetrommeld om leuke dingen te doen in juni: alle weekenden zijn bezet met leuke dingen en zo zie ik het graag! Barbecues, bezoeken aan bierbrouwerijen, uit eten met vrienden, zoals met Melody, een Peruaanse waar ik nog fijn Spaans mee kan kleppen die enkele weken in Fort Collins werkt aan een project met Gillian. Ik heb met enkele (studenten) vrienden van CSU afgesproken om een paar 'fourteeners' te beklimmen (bergen hoger dan 14,000 feet) deze zomer!

Nog een nieuwsflits: Ik heb een GO gekregen om mijn onderzoek te presenteren tijdens de 100ste ESA conferentie in Baltimore, Maryland in de tweede week van augustus!!! Ik ga mijn poster presenteren op de laatste dag van de conferentie! Voor de duidelijkheid, Baltimore is een grote stad aan de oostkust en op 30 minuten afstand per trein van Washington DC! Jullie kunnen al raden waar ik naar toe ga na de conferentie.. :D!!

Veel liefs,
Rachel